O książce: 2013 / Przed czytelnikiem trafia wzruszająca, inteligentna i trafna psychologicznie kronika spaceru będącego przeglądem sił twórczych, osiągnięć i niepowodzeń życiowych, poprzedzających samo dzieło literackie. I refleksja tego autora upodabnia opowiadanie Walsera do Sterna i jego „eksponowania techniki”; a namiętny i podejrzliwy styl, umiejętność mistrzowskiego „gubienia się” w bocznych gałęziach fabuły, błądzenia w długiej liście obiektów i skojarzeń, przywodzą na myśl styl narracji Sashy Sokołowa w jego „Szkole dla głupców”. A sam Robert Walser skądś pochodzi, choćby w sensie dosłownym, sądząc po jego biografii i wyznaniach: „Krótko mówiąc, na chleb codzienny zarabiam myśląc, zastanawiając się, zagłębiając się, zagłębiając się, pojmując, komponując, badając, studiując i Chodzę i ten chleb przychodzi do mnie, jak każdego innego, przez ciężką pracę».